هـوالحکیـم
مدرنیسم
فلسفه‌ی اروس Philosophy of Eros
فلسفه ی اروس Eros تبیین اراده ی معطوف به لذت جنسی است. از این اراده در نهاد انسان به شهوت یاد میشود.
اروس Eros ، دیگرخواهی برخاسته از شهوت است. اروس، جزیی از هوی است و لذا تابعی از «اراده ی معطوف به هوی» در بشر، محسوب میشود.
ایدئولوژی ارگاسمیسیسم Orgasmicism
آنگاه که اراده، در «دگرخواهی معطوف به شهوت» است، ایدئولوژی ارگاسمیسیسم Orgasmicism موضوعیت مییابد: تلاش بر بهره مندی هرچه بیشتر شهوانی در مناسبات جنسی! از این بهره مندی حداکثری، به ارگاسمیسیسم یاد میشود، یعنی بهره مندی در رسیدن به دفعات بیشتر ارگاسم در یک دوره ی شبانه روز.
دکترین پُرن P-o-r-n
اشتهای جنسی در اراده ی معطوف به شهوت، ازطریق پُرن P-o-r-n بازتولید میشود. کارکرد پُرن سوای از ایجاد اشتهای جنسی، اساساً ذائقه سازی جنسی و تحریک شخص و تهییج و برانگیختن شهوت اوست. پُرن این کارکرد را از طریق قبیحه نگاری، قبیحه نویسی، قبیحه گویی، قبیحه نوازی و قبیحه نمایی محقق میکند.
اسلام
حکمت تقوا
تقوا، خویشتن پایی است: مراقبت، نگهداری و مواظبت از خود! هرگاه کسی خود را از چشم دیگران دید و مواظبت نمود که آنچه را دیگران نمی پسندند انجام ندهد، او متقی است. حال اگر کسی خود را از چشم خدا نگریست و آنچه را که خدا می پسندد انجام داد و آنچه را خدا نمی پسندد ترک نمود، او تقوای خدا ورزیده است. تقوا را که خویشتن پایی خوانده اند ریاضت نفس نیست، رضایت نفس است، به رضایت محبوب، ویا شوق نفس است به ولایت فطرت.
مکتب میت شهوت
تقوای الهی یا خویشتن پایی از چشم خدا، به استغنای نفس و در نهایت به مرگ شهوت[i] می انجامد. میت شهوت، ترک لذت دنیا نیست، و در حقیقت ترک اراده ی معطوف به شهوت در نهاد انسان است. در این مکتب، ظرفیت انسان در ترک اراده‌ی معطوف به شهوت مطرح است، نه تعداد دفعات ارگاسم در یک دوره ی شبانه روز.
غلیان و جوشش شهوت، همان خروج از چهارچوب فطرت است. آتشفشان شهوت، طغیان بر فطرت، و میت شهوت، آتش‌نشانی آن در تسلیم به فطرت است.
قاعده‌ی سکون
انسان در چرخه ی مناسبات طبیعی، نیازمند تخلیه ی جنسی خویش است. نفس انسان نیز به قاموس فطری آن، نیازمند اطفاء شهوت و هیجان حاصل از آن است. این دو نیاز طبیعی و فطری، در «مناسبات مشروع متعادل جنسی» زوجین، برآورده شده و در نتیجه، به سکون روحی و نفسی و جسمی می انجامد. این فرآیند، ریشه در قاعده ی سکنیت دارد و برخلاف دکترین پُرن که به ذائقه سازی و تحریک اشتهای جنسی دامن میزند، به سکون و فروکاهش اشتها و هیجان «جنسی و شهوانی» می‌پردازد.
. تَراهُ قَریباً أَمَلُهُ، قَلِیلًا زَلَلُهُ، خاشِعاً قَلْبُهُ، قانِعَةً نَفْسُهُ، مَنْزُوراً أُکُلُهُ، سَهْلًا أَمْرُهُ، حَرِیزاً دِینُهُ، مَیِّتَةً شَهْوَتُهُ، مَکْظُوماً غَیْظُهُ، الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ، وَ الشَّرُ مِنْهُ مَأْمُونٌ (سید رضی (گردآورنده)، نهج البلاغه، چاپ اول، قم، نشر هجرت، 1414 ه.ق.، ص 335.)
امام علی (ع) در پاسخ به همام - در توصیف متقیان – فرمودند: او را بینى که آرزویش اندک است و لغزش‌هایش کم. دلش آرمیده است و جانش خرسند و ناخواهان، خوراکش اندک است و کارش آسان، دینش استوار- و مصون از دستبرد شیطان-. شهوتش مرده، خشمش فروخورده، نیکى از او بیوسان،- و همگان- از گزندش در امان. (دشتی، محمد؛ ترجمه ی نهج البلاغه، چاپ اول، قم، نشر مشهور، 1379، ص 227)