شـرح حـال روزگـار مـا...

هـوالـهادی

خبر حضرت امیرالمومنین علی (ع) در مورد آینده ناگوار مسلمانان

 

پس از من بر شما روزگاری خواهد آمد که در آن چیزی پوشیده تر از حق ، و آشکار تر از باطل ، و رایج تر از دروغ بر خدا و پیامبرش نباشد . نزد مردم آن زمان کالایی کسادتر از قرآن نیست اگر به درستی تلاوت شود ، و کلایی رایج تر از آن نیست اگر آن را واژگونه معنا کنند ، چیزی در شهرها بدتر و ناشناخته تر از معروف ، و شناخته تر یا بهتر از منکر نباشد .

حاملان قرآن آن را به گوشه ای افکنند و حافظان قرآن آن را به فراموشی سپارند . در آن روز قرآن و اهل قرآن مطرود و در انزوایند ، و چونان دو یار همراه در یک طریق روانند ، و هیچ کس آن دو را پناه ندهد .

قرآن و اهل قرآن در روزگار در میان مردمند ولی در میان مردم نیستند ، با آنانند اما با آنان نیستند ، زیرا گمراهی با هدایت هماهنگ نیست ، هرچند در کنار همدیگر باشند    .

آن مردم بر پراکندگی اتفاق کرده ، از وحدت روی گردانند ، گویا آنان پیشوای قرآنند نه قرآن پیشوای آنان . از قرآن میان آنان جز نامی نماند و از آن جز خط و نوشته ای نشناسند . پیش از آنکه چنین زمانی فرا رسد ، صالحان را به هر شکنجه ای آزرند ، و سخن راستشان را دروغ بر خدا نامیدند و کار نیکشان را جزای بد دادند ...

آنان که پیش از شما بودند در اثر آرزوهای بلند و غفلت از مرگ هلاک گشتند ، تا مرگ بر آنان فرود آمد ، مرگی که عذر آدمی را بر اندازد ، و فرصت توبه را از او بگیرد ، و سختی جان کندن و عذاب را بر وی فرود آورد.

بخشی از خطبه 147 نهج البلاغه

---

دلنوشته : الهـی !!!

 صفت رحمـن و رحیـمت بر من عیان است،

بنده در بند را صفت جبـار و قهـار باید تا عبرتی شاید

**************************************

کاملا بی ربط : در هوای نفس ام ، اسیرم … اللهم فک کل اسیر … 

**********************************

شـــرح حال روزگار ما...

هو العلیـم

امیر المومنین علی (ع):

اکنون رازها برای اهل بینش برملا گردیده،وراه حق برای کسی که کورکورانه حرکت می کرد روشن شده. قیامت نقاب از چهره برکشیده ، و نشانه ها برای هوشمندان آشکار گردیده است.

چرا شما را پیکرهایی بی روح ، و ارواح بی پیکر ، و پارسایانی ناشایست ، و تاجرانی بی سود ، و بیدارانی خفته ، و حاضرانی غایب ، و بینندگانی کور ، و شنوندگانی کر ، و گویندگانی لال می بینم ؟! (می بینم که) درفش گمراهی بر مرکز خود برپا شده ، و افراد خود را همه جا پراکنده نموده ، شما را ( برای سپردن به مرگ ) چون حبوبات پیمانه می کند ، و زیر دست و پا لگد کوب می سازد.رهبر آن از راه دین و آیین برون رفته ، و بر جاده گمراهی ایستاده.

در آن روز از شما کسی جز مانند آنچه ته دیگ ته نشین می شود یا خرده نانی که از سفره بیرون ریزند باقی نخواهد ماند.آن فتنه مانند چرمی که دباغی کنند شما را به هم می مالد ، و مانند کوبیدن خرمن پامال می سازد ، و مومنان را به سان مرغی که دانه های درشت را از میان دانه های ریز بر می چیند از میان شما بر خواهد چید

این راه های گوناگون شما را به کجا می برد، و چگونه تاریکی ها سرگردانتان می سازد ، و دروغ ها فریبتان می دهد ؟! از کجا ضربه می خورید ، و به کجا باز می برندتان ؟!  هر اجلی را نوشتاری است ، و هر غیبتی را بازگشتی ؛ پس سخن پیشوای خداشناسان را بشنوید ، و به کلام او دل بدهید ، و چون بر سرتان فریاد زند بیدار شوید .پیشاهنگ و خبرگزار باید به یارانش راست گوید ، و  حواسش را جمع و ذهنش را حاضر کند . پیشوایتان سرّ مطلب را مانند شکافتن مهره ، برایتان شکافت و لبّ مطلب را مانند میوه پوست کنده ، آشکار در اختیارتان نهاد . در چنین شرایطی است که باطل در جای های خود جایگزین شده ، و نادانی بر مرکب های خود سوار شود ، و گروه سرکش ستمگر بزرگ گردند ، و فراخوانان به حق اندک شوند ، و روزگار مانند وحشی گزنده حمله کند ، و شتر باطل پس از سکوت کف بر دهان آورد و نعره زند ، و مردم بر اساس گناه برادری کنند ، و  بر اساس دین از هم دوری گزینند ، بر اساس دروغ دوستی ورزند ، بر اساس راستی با هم دشمنی نمایند . در آن هنگام فرزند نا خلف و نافرمان شود ، و باران گرم و سوزان گردد .چشمه اراذل و اوباش فوران کند ، و چشمه بزرگان و شرافتمندان فرو نشیند . مردم (زورمند) آن زمان گرگ ،و حاکمانش درنده، و میان حالش طعمه ، و تهیدستانش مرده باشند . مردم در دل دشمن یک دیگر باشند . فسق  و فجور تبار خانوادگی گردد ، و پاکدامنی عجب باشد ، و اسلام را مانند پوستینی وارونه پوشند.

قسمتی از خطبه ١٠٨ نهج البلاغه

***********************************************

کاملا بی ربط : آهاااااااااااای نامردها! چند بغض به یک گلو؟!

******************************************