هوالحکیم
مدرنیسم
فلسفه ی پلیتیک Philosophy of Politics
واژه ی «Politics» و «Policy» از ریشه ی «politika» یونانی مشتق شده اند،[1] و گرچه در محیط دانشگاهی به کلمات «سیاسی» و «سیاست» ترجمه شده اند، اما صحیح نیستند، فلذا عمومی ترین تعریف از مفهوم آنها به صورت «فن تلاش و رقابت برای دستیابی به قدرت، یا تسخیر و حفظ و بسط آن» تبیین میشود.
فلسفه ی پلیتیک نیز حوزه ای از فلسفه است که به چیستی و چرایی فن دستیابی به قدرت و رقم زدن مناسبات حکومتی می پردازد.
ایدئولوژی اگو- دموکراسی Ego-Democracy
واژه ی «Democracy» در زبان فارسی به «حکومت مردم بر مردم» و «مردمسالاری» ترجمه شده است،[2] و پیشوند «اگو» نیز بیانگر «حکومت خودبنیاد مردم بر مردم» است.
ایدئولوژی اگو- دموکراسی، از یکسو به جای حاکمیت الهی، قائل به پذیرفتن رای و نظر بشر است و از سوی دیگر سایر اشکال حاکمیت که در سوپرپارادایم امانیسم شکل گرفته است را برنمیتابد. اساس خودمختاری بشر سبب گردیده در این ایدئولوژی تمامی مناسبات حکومتی با محوریت بشر و بر مبنای آرای او رقم بخورد.
دکترین پُرنوکراسی Pornocracy
ایدئولوژی اگودموکراسی، به دکترین «پُرنوکراسی» منتج میشود، «پُرنوکراسی» گرچه به «فحشاسالاری» ترجمه میشود، لیکن مفهوم دقیقتر آن معادل «نفسانیاتسالاری» است.
«دموکراسی» به دلیل اهمیت بالای آرای بشر، تنها حاکمیت خرد جمعی نیست بلکه احساسات و عواطف جمعی هم در آن دخیل است و در بسیاری مواقع این احساسات بر خرد جمعی نیز غلبه دارد، حتی در صورتی که این احساسات پاک و انسانی نبوده و آمیخته با هوا و هوس نیز باشند. ساموئل هانتینگتون[3] در موج سوم دموکراتیزاسیون[4] این نتیجه ی دموکراسی را سبب انحطاط آن بیان کرده است.
دکترین پرنوکراسی، به تبیین چیستی، چرایی و چگونگی «نفسانیات سالاری» به هدف دستیابی به قدرت و حفظ و بسط آن می پردازد.
اسلام
حکمت برائت
واژه ی «برائت» از ریشه ی «برأ» عربی است و به معنای «کراهت و دوری جستن از مجاورت با آنچه ناپسند و مکروه است» به کار میرود.[5]
در اسلام، برائت جستن تنها محدود به انسان، و آنچه او کراهت دارد نیست، بلکه خداوند متعال نیز برائت و بیزاری خود را از مشرکین در قرآن اعلام کرده است،[6] از اینرو حکمت برائت، علاوه بر تبیین چیستی و چرایی «بیزاری» به تبیین آنچه که بایستگی «برائت» و «دوری» جستن را دارد میپردازد.[7]
مکتب ولایت
پس از حکمت برائت، مکتب ولایت موضوعیت مییابد، واژه ی «ولایت» از مصدر «وَلاء» به معنای «دوستی و نزدیکی» مشتق شده است. «وِلایۀ» مابه ازای «یاری کردن» و «وَلایۀ» مابه ازای «سرپرستی» در فارسی است.[8]
مکتب ولایت، بیانگر اصالت «دوستی و نزدیکی» و «پذیرش سرپرستی» است از خداوند تبارک و تعالی و اولیاء الله، زیرا تنها ایشان شایستگی سرپرستی انسان را دارند.
قاعده ی اخوت (مردمسالاری دینی)
حکمت برائت، مبتنی بر مکتب ولایت، به قاعده ی «اخوت» منتج میگردد، «اخوت» به معنای «برادری و دوستی» است.[9]
قاعده ی اخوت در اسلام، تبیین چیستی، چرایی و چگونگی «دوستی و برادری» در میان انسانها، تحت «سرپرستی» خداوند متعال و امامان هدایت، و به «دور» از شرک و کفر است. اینچنین حاکمیتی در اسلام برتافته میشود که گرچه «مردم سالار» است، اما چون مبتنی بر ولایت و برائت شرعی نیز هست فلذا «دینی» محسوب میشود.
امنیت
بایسته و شایسته است در جمهوری اسلامی ایران، در طرح ریزی حوزه ی سلامت، مانند سایر حوزه های تعلیم و تربیت، علم و حکمت، رسانه و هنر و ... از فلسفه ی پلتیک، ایدئولوژی اگو-دموکراسی و دکترین پرنوکراسی که رویه های مدرنیستی هستند پرهیز گردد، و رویه های اسلامی شامل حکمت برائت، مکتب ولایت و قاعده ی مردمسالاری دینی مبنای طرح ریزی و حاکمیت قرار گیرند.
1. Merriam-Webster's collegiate dictionary, 11th Ed., Massachusetts, U.S.A, Merriam-Webster Incorporated, 2005. (Word: Politics)
2. آریانپور کاشانی، عباس و آریانپور کاشانی، منوچهر (مؤلفین)؛ فرهنگ جیبی انگلیسی به فارسی، چاپ اول، تهران، انتشارات امیرکبیر، 1355، (واژه ی دموکراسی)
3. Samuel Phillips Huntington (1927-2008)
4. Third Wave of Democratization
5. راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن؛ خسروی حسینی، سیدغلامرضا (مترجم)، نشر مرتضوی، ج1، ص 264.
6. أَنَّ اللَّهَ بَریءٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ وَ رَسُولُه (قرآن الکریم، سوره ی توبه، قسمتی از آیه ی 3.)
خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند! (مکارم شیرازی، ناصر؛ ترجمه ی قرآن کریم)
7. قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّه (قرآن الکریم، سوره ی ممتحنه، قسمتی از آیه ی 4.)
براى شما سرمشق خوبى در زندگى ابراهیم و کسانى که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامى که به قوم(مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا مى پرستید بیزاریم؛ (مکارم شیرازی، ناصر؛ ترجمه ی قرآن کریم)
8. ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن؛ ج4، ص 489.
9. مهیار، رضا (مترجم)؛ فرهنگ ابجدی عربی - فارسی؛ ترجمه المنجدالابجدی، چاپ اول، تهران، نشر اسلامی،1370، صفحه 32.