هــوالحکیـم
انسان شناسی
کیستی انسان، ورای چیستی اوست. چیستی بشر، ابعاد مادی جسم او را در بر می‌گیرد که در نهایت به مناسبات سلولی، مولکولی و ژنتیکی منتج می‌شود.
اما کیستی انسان، مربوط به ابعاد معنوی اوست؛ ابعادی که از فطرت او می‌آغازد. فطرت در حکم سیستم‌عامل وجود انسان است،[1] مانند آنچه دانش بیولوژی، در پرونده‌ی DNA بشر جستوجو می‌کند.
هـوالحکیـم
طرح‌ریزی دکترینال و استراتژیک بر مبنای رویکرد انسان‌مدار، به دو شیوه‌ی اساسی مبتنی بر آنتروپولوژی[1] غربی و انسانشناختی قرآنی صورت می‌پذیرد.
در این رویکرد تبیین «ملاحظات و ابعاد انسان» اساس و پایه‌ی طرح‌ریزی محسوب می‌شود.
1 . مکتب آنتروپولوژیکال مدرن (کلیک کنید)
2 . مکتب انسانشناختی قرآنی (کلیک کنید)
هــوالـحکیم
آنچه در باور مدرن بهMind و در زبان عربی به ذهن معروف است، جزء کوچکی است از آنچه در قرآن به «فؤاد» شناخته می‌شود. «فؤاد» عمیق ترین ساحت انسان محسوب می‌شود.
فؤاد انسان، چشم و گوش درون اوست؛ نظام ادراکی منحصر به فردی که در هر کس به فعلیت نمیرسد.[1] تنها کسانی که تقوا می ورزند، این ساحت وجودی خود را میتوانند فعال کنند. تقوا میتواند منتج به فرقان شود و فرقان توانایی تشخیص حق از باطل است.
هــوالـحکیم
اسلام
واژه‌ی فارسی «دل» در قرآن، چهار مفهوم «صدر»، «شغاف»، «قلب» و «فؤاد» را در بردارد.
